"Gra o tron" od 2011 roku zdobywa rzesze fanów. Ten fantastyczny serial powstał na podstawie sagi George'a R. R. Martina "Pieśń lodu i ognia". Akcja rozgrywa się w czasach "średniowiecznych", podlanych sporą ilością magii, tak jak w przypadku większości powieści fantastycznych.
Uczty - zarówno w książkach, jak i w serialu - są tu iście królewskie, a potrawy wyszukane. Nie zawsze stanowią tylko nic nie znaczący dodatek. Mają ważną rolę w pokazywaniu życia bohaterów, a bywają nawet w czymś więcej.
Kiedy jedzenie staje się bohaterem
Jedzenie jest ważną częścią życia bohaterów "Gry o tron". Czasem ma oczywiście rolę drugoplanową. Tak jak gołębie zapiekane w cieście ("pigeon pie"), których Sansa nie chce jeść, rozpamiętując tragedię swojej rodziny. To w najnowszym odcinku. Ale to nie wszystko...
Fot. HBO
Najbardziej szokującym momentem dla czytelników i widzów były Krwawe Gody, podczas których kochany autor "wyciął w pień" większość bohaterów.
Nieprzypadkowo rzecz ma miejsce w czasie uczty weselnej. I nieprzypadkowo dobrano do niej potrawy. Uważni czytelnicy wyczytali - jeszcze zanim do czegokolwiek doszło - że dania nie były godne królewskiego stołu.
Cienka zupa z porów, sałatka z fasoli, wołowina gotowana na mleku, niedobre móżdżki cielęce... I już to mogło wzbudzić niepokój. Czytelnicy mogli się domyślać, że coś jest nie tak.. Ale zapewne niewielu zdawało sobie sprawę, do czego zdolny jest Martin, a raczej jego bohaterowie, po trupach grający o tron.
Za nic mieli honorową zasadę - znaną także w "prawdziwym" świecie - że osoba przyjęta pod dach i nakarmiona nabiera specjalnych przywilejów gościa, i nie można pozwolić, by stała się jej krzywda. A jednak...
Nie zapominajmy też o "rytuale przejścia", który udało się przetrwać Daenerys. Aby zostać królową, musiała zjeść gorące serce ogiera, bo jedzenie było symbolem siły i odwagi przyszłej królowej. Po spożyciu okrwawionego ochłapu Daenerys stała się kimś innym: królową Dothraków.
Fot. HBO
Bohaterowie sagi często ucztują, chociaż sam autor przyznaje, że o gotowaniu nie ma pojęcia. Aby więc zaspokoić ciekawość fanów, dwie blogerki prowadzące bloga "Inn at the Crossroads" (czyli "Gospoda na rozstajach"), wzięły sprawę w swoje ręce i napisały książkę kucharską poświęconą potrawom, które można zjeść w Westeros.
Wstęp do książki napisał sam George R. R. Martin, jesto to więc oficjalna książka kucharska świata Westeros. Autorki bazowały na tym, co znalazły w sadze Martina (oczywiście) oraz w średniowiecznych książkach kucharskich. W książce "Uczta lodu i ognia" znajdziecie ponad 100 przepisów, a trzy z nich prezentujemy poniżej.
Zwędzone ciasteczka Aryi
"I tak jedno ukradła i zjadła po drodze. Było nadziane siekanymi orzechami, owocami oraz serem, a chrupiąca skorupka jeszcze nie ostygła. Jedząc ciastko ser Amory’ego, Arya poczuła się odważna. Bosonoga, szybkonoga, lekkonoga - śpiewała pod nosem".
"Starcie królów"
Fot. Kristin Teig
Przepis na ok. 50 ciastek
Czas przygotowania: 15 minut
Smażenie ciastek: 20 minut
Polewa: 45 minut
Można podawać z kurczakiem w miodzie, sałatką Sansy i grzanym winem.
Przygotowanie tych ciastek wymaga czasu, lecz żadna minuta nie będzie zmarnowana. Wyglądają przepysznie; na ich widok człowiek zaczyna martwić się o swój żołądek, bo każde maślane ciasteczko stanowi wyzwanie. Owocowy syrop jest ciężki i kleisty. Możliwe, że niektórzy z naszych brytyjskich czytelników dostrzegą w tym deserze średniowiecznego przodka ciasteczek Jammie Dodger.
"Weź wino i wlej do garnka, a także dodaj sklarowany miód, drewno sandałowe, pieprz, szafran, goździki, kwiat muszkatołowy, kubebę (rodzaj pieprzu - przyp. AW), zmielone daktyle, orzeszki piniowe, rodzynki korynckie i nieco octu. Wstaw na ogień. Zagotuj w winie figi i zmiel je, a następnie przetrzyj przez sito i dodaj, i wszystko to razem też zagotuj. Dalej weź mąkę, szafran, cukier i wodę i z tych składników zrób ciasto, by było cienkie. Powycinaj nieduże kawałki i wrzuć do oleju, żeby obsmażyć przez chwilę. Gdy się usmażą, wyciągnij na talerz z syropem i tak podawaj, ciastka razem z syropem, ale żeby syrop był płynny, a niezbyt sztywny".
Przepis z dwóch piętnastowiecznych książek kucharskich
Przygotowanie:
Zagotuj wino z miodem, zmniejsz ogień i zbierz pianę z wierzchu, by uzyskać klarowny syrop.
Dodaj ocet, Poudre Forte oraz owoce. Ponownie zagotuj, po czym zmniejsz ogień, żeby wino lekko pyrkało. Nie spuszczaj polewy z oka — nie pozwól jej zbytnio zgęstnieć! Gotowy syrop powinien lekko obklejać tylną stronę łyżki i zmniejszyć objętość o jedną trzecią do połowy.
Na blacie posypanym mąką rozwałkuj słodkie ciasto na placek o grubości ok. 0,5 cm. Okrągłą foremką do ciastek lub szklanką wytnij placuszki o średnicy 5 cm.
Wlej cienką warstwę oleju na patelnię lub rondel i rozgrzej na dużym, ale nie za mocnym ogniu. Delikatnie kładź placuszki na oleju (po kilka naraz) i smaż do czasu, aż zrobią się brązowe i chrupiące.
Przełóż usmażone ciasteczka na ręcznik papierowy, by odsączyć je z tłuszczu. Ułóż na talerzu lub na tacy i łyżką nakładaj syrop z owocami. Posyp kandyzowanymi orzechami. Czerwona polewa pięknie kontrastuje z żółciutkim ciastem, a wino pozwoli je nieco zmiękczyć.
Kaczka w cytrynach
"Anguy zaszurał nogami.
- Tak sobie pomyśleliśmy, że moglibyśmy ją zjeść, Sharna. Z cytrynami, jeśli je masz.
- Z cytrynami? Skąd niby mam wytrzasnąć cytryny? Wydaje ci się, że jesteśmy w Dorne, ty piegowaty durniu? To skocz na dwór do drzew cytrynowych i przynieś nam korzec, a do tego trochę smacznych oliwek i granatów".
"Nawałnica mieczy. Stal i śnieg"
Fot. Chelsae Monroe-Cassel, Sariann Lehrer
Przepis na 3-4 porcje
Czas przygotowania: 15 minut
Sos: 10 minut
Pieczenie: 2 godziny
Można podawać z tradycyjnymi podpłomykami z ciasta chlebowego, średniowiecznymi herbatnikami miodowymi i słodką lemoniadą.
Już sama glazura na tej kaczce jest cudowna, a nuta cytrynowa atakuje język podstępnie niczym pustynne żmije. Potem cytryna, mięso i ostra papryka toczą bój o palmę pierwszeństwa. Ostatecznie wygrywają przyprawy, a ich ostrość spływa powoli w głąb gardła. Przez krótką chwilę może się wydawać przytłaczająca, ale w końcu ustępuje, budząc apetyt na kolejny kęs.
Składniki:
2 cytryny
1 kaczka o wadze ok. 2 kg
½ szklanki soku z cytryny
(z 1-2 cytryn)
3 łyżki oliwy plus odrobina
do kaczki
½ łyżeczki zwykłej soli
2 łyżki miodu
1 łyżeczka mielonego chili
¼ łyżeczki białego pieprzu
sól gruboziarnista
1 kg warzyw korzeniowych, takich jak ziemniaki, marchewka i pory, pokrojonych na kawałki (opcjonalnie)
Przygotowanie:
Rozgrzej piekarnik do temperatury 190°C.
Wyciśnij sok z cytryn i włóż puste połówki do wypatroszonej kaczki. Wlej ½ szklanki soku z cytryny do niewielkiego rondla i rozgrzej na średnim ogniu (resztę soku zachowaj do innych potraw). Dodaj oliwę, zwykłą sól, miód i przyprawy. Gotuj na małym ogniu, aż sos zacznie zmniejszać objętość - ok. 5 minut.
Włóż kaczkę do brytfanki. Zwiąż nogi i przygnij skrzydła między udka i korpus, żeby się nie przypaliły. Natrzyj kaczkę oliwą i posyp odrobiną soli gruboziarnistej. Pędzelkiem kuchennym posmaruj glazurą kaczkę z każdej strony.
Jeśli masz ochotę, wrzuć do brytfanki warzywa - upieką się w tłuszczu z kaczki.
Piecz mięso przez ok. godzinę. Wyciągnij z piekarnika, by posmarować dodatkową warstwą glazury, i piecz przez kolejne 45 minut. Znów posmaruj glazurą i piecz 15 minut, aż kaczka będzie złotobrązowa. Już po upieczeniu jeszcze raz nasmaruj kaczkę glazurą i podawaj z warzywami, jeśli je także upiekłeś.
Uwaga kucharza: po zjedzeniu kaczki warto wrzucić korpus do garnka i ugotować z niego wywar, który świetnie sprawdzi się do przyrządzania risotta.
Pasztet w cieście z wołowiną i boczkiem
"Jakąś częścią jaźni bardzo pragnął znowu usłyszeć śmiech Brana, zjeść pasztet z wołowiny i bekonu Gage'a, posłuchać opowieści Starej Niani o dzieciach lasu i Florianie Błaźnie".
"Gra o tron"
Fot. Kristin Teig
Przepis na 6-8 porcji
Czas przygotowania: 15 minut
Pieczenie: 40 minut
Można podawać z sałatką z Czarnego Zamku, rzymską marchewką w maśle i ciemnym lub chmielowym piwem.
Tym razem postępowałyśmy zgodnie z przepisem podanym w A Propre New Booke of Cokery - zamieniłyśmy jedynie szpik kostny na grubo krojony boczek; pozostałe składniki pochodzą z oryginału. Słodycz placka bierze się przede wszystkim z suszonych owoców, które zapewniają interesujący kontrapunkt dla cierpkiego octu i słonego boczku. Już po chwili owocowa nuta rozpływa się na języku i ustępuje miejsca słodkiej, bogatej i przyjemnej gamie smaków mięsnego pasztetu.
"Jak zrobić placek. Na placek z baraniną albo wołowiną mięso trzeba posiekać bardzo drobno i przyprawić pieprzem i solą, a także szafranem, by dodać mu koloru. Trzeba też łoju lub szpiku w dużej ilości, nieco octu, śliwek, dużych rodzynków oraz daktyli. Dodaj najtłustszą część rosołu gotowanego na siekanej wołowinie".
"A Propre New Booke of Cokery", 1545
Składniki:
½ szklanki boczku pokrojonego w kostkę lub na małe kawałki
ok. 725 g wołowiny z rosołu, drobno pokrojonej
½ łyżeczki mielonego, czarnego pieprzu
½ łyżeczki soli
¼ szklanki octu z czerwonego wina
⅓ szklanki rodzynków
⅓ szklanki suszonych śliwek
pokrojonych w plasterki
⅓ szklanki posiekanych daktyli
1 szklanka rosołu wołowego
2-3 łyżki mąki
1 porcja ciasta na placek o średnicy 23 cm
1 roztrzepane jajko
Rozgrzej piekarnik do temperatury 175°C.
Na średnim ogniu smaż w rondlu boczek, dopóki nie wytopi się tłuszcz. Odlej tłuszcz i dodaj wołowinę, przyprawy, ocet oraz suszone owoce. Następnie dolej tyle rosołu, by przeszła nim cała mieszanka - konsystencja powinna być raczej rzadka. Wsyp mąkę i podgrzewaj na małym ogniu, aż sos się zagęści.
Odstaw do ostygnięcia. Wyłóż okrągłą formę ciastem. Wypełnij przestudzonym nadzieniem i przykryj z góry drugim plackiem ciasta. Zawinąwszy krawędzie pod spód, ściśnij mocno, żeby dobrze je złączyć. Posmaruj ciasto roztrzepanym jajkiem, zrób kilka otworów. Piecz, aż nadzienie zacznie się gotować, a ciasto zbrązowieje - ok. 40 minut.
Fot. vivelacuisine.pl
Chcecie poznać więcej przepisów z książki "Uczta lodu i ognia"? Już niedługo będziecie mogli wygrać te książki w naszym konkursie!
Anna Wiśniewska/Smaker.pl
Przepisy pochodzą z książki Chelsea Monroe-Cassel i Sariann Lehrer "Uczta lodu i ognia", w tłumaczeniu Łukasza Małeckiego, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Literackiego. Więcej informacji o książce znajdziecie tutaj.
