Zdjęcie 123 rf
Najprościej możemy podzielić sery pleśniowe na te z porostem pleśniowym i z przerostem pleśniowym.
Pierwszy rodzaj dojrzewa od 2 do 6 tygodni i ma charakterystyczną zewnętrzną białą pleśniową skórkę. Ten rodzaj sera pleśniowego Francuzi jedzą najczęściej z pieczywem albo serwują go na desce serów. Do najbardziej znanych zaliczamy camembert, brie, coulommiers, neufchatel.
Z kolei sery z przerostem pleśniowym charakteryzują się zielonkawoniebieskimi żyłkami pleśni, dlatego nazywane są często serami „bleu" (z francuskiego „niebieski"). W Polsce są nieco mniej popularne niż te z białą skórką. Sam proces produkcji jest o wiele bardziej skomplikowany niż w przypadku serów z porostem, ponieważ w fazie dojrzewania trzeba nakłuwać każdy ser. Co więcej, podczas produkcji do mleka dodaje się kultury pleśni. Ten rodzaj sera dodaje się głownie do sałatek, sosów oraz zapiekanek. Najpopularniejsze to roquefort, lazur, rokpol, gorgonzola.
Zdrowa pleśń
Nie dość, że sery pleśniowe dobrze smakują, to jeszcze są zdrowe, dlatego dietetycy zapewniają, że to bezpieczne urozmaicenie diety. Sery pleśniowe są znakomitym źródłem wapnia i fosforu, pierwiastków, które sprzyjają budowie mocnych zębów i kości. Dlatego we Francji te wykwintne sery podaje się już dzieciom w pierwszym roku życia.
Są także bogatym źródłem witaminy A, witamin z grupy B, a w szczególności witaminy B2 oraz witamin D, E i K. Wszystkie sery są również bogate w potas i sód - najważniejsze elektrolity w organizmie, które odpowiadają za prawidłowy przebieg większości zachodzących w nim procesów, między innymi za prawidłową pracę mięśnia sercowego. Ser pleśniowy to także bogactwo łatwo przyswajalnego przez organizmy białka.
Niektórzy mają obawy przed jedzeniem tego gatunku sera, obawiając się szkodliwego działania pleśni. Niepotrzebnie, ponieważ jest ona jak najbardziej bezpieczna dla organizmu człowieka. Odpowiednio dobrana, zdrowa mikroflora w serze pleśniowym przeciwdziała rozwojowi niebezpiecznych, chorobowych bakterii poprzez wytwarzanie kwasu mlekowego.
Przepis na wyborne krążki z cukinii na INTERIA.TV.
Serowy savoir vivre
Sery (nie tylko pleśniowe) podaje się zwykle po głównym posiłku, ale przed deserem (ewentualnie zamiast deseru). Doskonale prezentują się na specjalnej desce lub kamiennej tacy, na której powinno znaleźć się od trzech do sześciu gatunków sera, aby zapewnić gościom pełny wachlarz doznań smakowych.
Jeśli układasz produkty w większych kawałkach, obok deski ustaw odpowiednie noże i łopatki.
Sposobów na podanie jest kilka. Możesz serwować sery niepokrojone, jednak jeśli wybierzesz ten rodzaj prezentacji, opisz każdy niewielką, elegancką karteczką, na której znajdzie się jego nazwa i pochodzenie.
Bardziej popularnym sposobem jest układanie kawałków pokrojonego sera. Okrągłe, kwadratowe i stożkowe pokrój jak tort, sery podłużne krój w plastry, a sery pleśniowe - ukośnie, na niewielkie bloki. Sery trójkątne podziel na mniejsze trójkąciki.
Degustację serów należy rozpocząć od tych delikatnych stopniowo przechodząc do bardziej wyrazistych smaków. Ważne, żeby nie serwować serów prosto z lodówki, należy wyjąć je minimum godzinę przed podaniem, żeby wydobyć głębię smaku i aromatu.
Wykwintne dodatki
Z czym najlepiej serwować sery pleśniowe? Doskonale sprawdzą się orzechy (najlepiej włoskie) i migdały, świeże owoce (winogrona, gruszki, figi), suszone owoce (śliwki, żurawina, rodzynki, morele), dżem z jarzębiny, żurawiny lub konfitura z czerwonej cebuli. Na desce serów nie powinno zabraknąć również oliwek, miodu, pieczywa oraz suszonych wędlin (do łagodnych serów ostre, do ostrych łagodne).
Na koniec lampka wina. Smakoszy serów z niebieską pleśnią poczęstuj białym, słodkim winem, natomiast sery z puszystą białą skórką będą dobrze smakować zarówno z wytrawnymi i szlachetnie słodkimi winami białymi, jak i z młodymi, czerwonymi burgundami lub cierpkimi bordeaux.
Kliknij prawym przyciskiem myszy i zaznacz "Zapisz element docelowy jako...", aby zapisać e-booka.
