Przez cały drugi tydzień listopada w niemal 150 restauracjach w całej Polsce będzie można spróbować wyjątkowych (bo biało-czerwonych!) dań, na które przepisy przygotowano m.in. przez Akademię Inspiracji MAKRO. Zbigniew Sonik, szef kuchni wspomnianej Akademii, przygotował przepisy na m.in. tatara z buraka z kompresowaną kalarepą czy dorsza z paprykowym musem, ale niemal każda z restauracji biorących udział w konkursie na danie nawiązujące do kolorów polskiej flagi przygotuje własną kulinarną wariację na temat polskiego dziedzictwa. Wszystko to w ramach kolejnej już edycji „Tygodnia Kuchni Polskiej", specjalnego projektu MAKRO Polska, który zachęca do kulinarnego świętowania 11 listopada przez ponowne odkrywanie wielowiekowego bogactwa kuchni polskiej - nie tylko w restauracji, ale i przy własnym stole!
Ukształtowanie się tradycyjnej kuchni polskiej to dowód wpływu kuchni nawet odległych narodów - od francuskich i włoskich zaczynając - stąd na naszych talerzach i zupa pomidorowa, i mizeria. Przepisy na klasycznie polskie dania to też wykorzystanie stosunkowo łatwo dostępnych darów lasu - dziczyzny, grzybów, owoców leśnych oraz skupienie się na tych składnikach, które dawały się na długo przechowywać (stąd np. mała popularność owoców morza czy kruchych sałat na korzyść solonych ryb czy kiełbas).
Świętomarcińska gęsina
Przede wszystkim jednak to dostosowywanie dań podpatrzonych u najbliższych sąsiadów - tak było choćby z potrawami z gęsi, których polskie wersje są wariacjami na temat przepisów niemieckich. A nadchodzące Święto Niepodległości to też dzień św. Marcina, nieodłącznie i u nas, i w Niemczech kojarzący się z daniami z gęsiny! Co ciekawe jednak, choć Polska jest największym europejskim producentem gęsi, to niemal całe mięso eksportujemy do Niemiec! Współcześnie dania z mięsa gęsiego traktowane są u nas jako rzadko podawany rarytas, głównie ze względu na pewną pracochłonność w przygotowaniu, ale też wysoką kaloryczność (prawie trzy razy większą niż mięso z indyka!), choć z drugiej strony - gęsina to jedno z najzdrowszych mięs drobiowych, głównie ze względu na wysoką zawartość zdrowych kwasów tłuszczowych.
Najpopularniejszym sposobem podawania gęsi była z pewnością pieczona tuszka nadziewana jabłkami. Choć nie wymaga wielkiej pracy - wystarczy natrzeć gęś mieszanką czosnku, majeranku i tymianku, a jej brzuch napełnić krojonymi kwaśnymi jabłkami (np. szarą renetą) - to jest to przepis dosyć czasochłonny: pieczona przez około cztery godziny gęś wymaga stałego oblewania wytapiającym się tłuszczem. Efekt jest jednak wyborny - zyskujemy delikatną, kruchą i soczystą pieczeń o niesamowitym aromacie.
Bigosu smak przedziwny
Nie da się ukryć: bigos to prawdziwy król polskiej kuchni, a sposób jego przygotowania może najlepiej pokazuje stosunek naszych przodków do tradycyjnych dań. Zasadniczo przygotowywanie bigosu w kuchniach polskiej szlachty wyglądało podobnie - sekret polega na możliwie jak najdłuższym duszeniu w jednym kotle i pod przykryciem tych samych składników. Podstawą bigosu jest przede wszystkim siekane mięso: to głównie wołowina (pręga), wieprzowina (łopatka), niekiedy skrawki dziczyzny, ale też kiełbasa i wędzony boczek; nie można zapomnieć o białej kapuście - tak surowej, jak i kiszonej. Do tej mieszaniny dodawano też suszone grzyby, śliwki, cebule i sporo przypraw - tak, by całość wychodziła lekko pikantna, kwaskowa i nieco słodka.
Tradycyjne przepisy na bigos zakładały jednak pewną dowolność w dobieraniu dodatków, które zresztą potrafiły niekiedy zmienić diametralnie smak całej potrawy. Stąd w miarę rosnącej popularności do bigosu zaczęto dodawać mięso z raków, cytryny, ziele angielskie, majeranek czy paprykę, a w końcu - pomidory i czerwone wino. To ostatnie zresztą jest może sekretem w pewnej długowieczności samej potrawy - nawet zamrożony bigos, który odgrzejemy na takim winie, nie straci nic na swoim smaku i aromacie.
Zupa z bani, czyli dyniowa
Delikatna, gęsta, o aksamitnej fakturze i kolorze pomarańczy - zupa dyniowa to jedna z najpyszniejszych zup sezonowych, która znana jest na niemal całym świecie, choć co kraj - to nieco inne jej wydanie. Również Polska może poszczycić się parusetletnim przepisem na zupę dyniową - mowa tu o zupie z bani, jak niegdyś nazywano dynię i jest ona - co zaskakujące - zupą przede wszystkim słodką.
Kluczowym dla staropolskiej dyniowej jest dobór odmiany tego pękatego warzywa - najlepsze będą dynie piżmowe i muszkatołowe. Pokrojoną dynię gotuje się na świeżym mleku ze sporym dodatkiem jednej z ulubionych przypraw w kuchni polskich szlachciców - mowa tu oczywiście o gałce muszkatołowej. Do zabielenia dodawało się sporą porcję słodkiej tłustej śmietany, nie szczędzono też pieprzu, słodkiej papryki, a także miodu. Warto dodać też kilka cząstek pomarańczy: dzięki temu zupa staje się idealnym połączeniem smaków pikantnego, słodkiego i lekko kwaskowatego. Po rozgotowaniu dyni, całość należy zblendować lub - jak dawniej - przetrzeć przez sito.
W tradycyjnej kuchni polskiej znajduje się cała gama smaków i aromatów, o których dzisiaj nierzadko zapominamy. Z okazji Dnia Niepodległości warto spróbować na nowo odkryć dziczyznę, mięsne dania z dodatkiem tradycyjnych owoców - choćby owoców róży i inne klasyczne dania, którymi kiedyś zajadali się nasi przodkowie: wszak polską niepodległość można uczcić i przy stole, niezależnie, czy we własnym domu, czy w restauracjach serwujących wraz z MAKRO biało-czerwone potrawy.
Artykuł z ekspozycją partnera
Materiały promocyjne
