Fot. 123RF
Znajdziesz je w niejednym cheeseburgerze, są zazwyczaj dodawane do pizzy w wielu lokalach oraz do innych dań typu fast food. Wyroby seropodobne są równie często jedzone w restauracjach, co podawane na naszych stołach. Czym tak naprawdę różnią się od prawdziwego sera?
Inspekcja Handlowa jasno określa, że ser żółty to produkt mleczny i do jego produkcji może być użyty jedynie tłuszcz mleczny. Każda, nawet najmniejsza, domieszka (z wyjątkiem specjalnych dodatków - przypraw, specjalnej pleśni czy kwasów omega) tłuszczu roślinnego, tworzy z niego produkt seropodobny. Czasem taki produkt otrzymuje się w wyniku obróbki mieszaniny mleka z mlekiem w proszku i skrobią pszenną.
Tani jak ser?
Pierwszym wyznacznikiem tego, że mamy do czynienia z podróbką jest podejrzanie niska cena produktu. Niestety, za jakość się płaci. Prawdziwy ser nie może kosztować kilku złotych za kilogram, ponieważ do wyprodukowania tego kilograma potrzebujemy od 10 do 15 litrów mleka i koszty poniesione przy produkcji, przekroczyłyby zyski. Dlatego cena oryginału rozpoczyna się w granicach kilkunastu - kilkudziesięciu złotych za kilogram, w zależności od gatunku sera. Natomiast substytut sera dostaniemy w o wiele niższej cenie - czasem nawet poniżej 10 złotych za kilogram.
Podróbka i oryginał na jednej półce
Często wybór produktu nie jest do końca świadomy i dopiero po zakupach zauważamy, że zamiast sera kupiliśmy jego podróbkę. Nietrudno o tego typu pomyłkę, skoro często na jednej półce wyrób seropodobny leży obok oryginału. Jeśli do tego ta żywność jest ogólnie podpisana wielkimi literami: „sery" to i my zaliczymy je do jednej grupy produktów. Oczywiście, sprzedaż wyrobów seropodobnych pod nazwą sera jest niezgodna z prawem, ale sklepy i producenci potrafią obeść obowizujce przepisy. Jednym z pomysłów na zmylenie klienta jest zaproponowanie mu podróbki w opakowaniu, którego wygląd: kolor, kształt, kojarzą się i przypominają opakowanie firmy produkującej oryginalne sery
Zobacz też: Szczęście zamknięte w małej kostce
Udziwniony skład
O tym, z jakim produktem mamy do czynienia dowiemy się z etykiety. Już sama nazwa powinna dać nam wiele do myślenia. Produkt określony mianem: ''ser typu gouda'', nie ma nic - oprócz miejsca na półce - wspólnego z prawdziwą goudą. Zwracajmy więc uwagę na nazwę „ser typu..". Wyjątek stanowią sery typu holenderskiego, ponieważ tak określa się sery wytworzone według tradycyjnej holenderskiej receptury. Brak napisanej wprost informacji, że to wyrób seropodobny wcale nie oznacza, że mamy do czynienia z prawdziwym serem. Przeczytajmy więc skład takiego produktu. Sztuczny ser od oryginału odróżnia wykorzystanie do produkcji, m. in. tłuszczy roślinnych, skrobi, mleka w proszku.
Czy nam zagraża?
Jedzenie wyrobów seropodobnych nie jest dla nas niebezpieczne, ponieważ te produkty zostały dopuszczone do sprzedaży. Jednak połączenie tłuszczy roślinnych i tych, pochodzenia zwierzęcego, z dodatkiem skrobi, sprawia, że produkt jest bardziej ciężkostrawny od oryginału. Ponadto często w produkcji tłuszcz mlekowy zastępuje się olejem roślinnym, który może przyczyniać się do wzrostu poziomu cholesterolu we krwi. Często w wyrobach seropodobnych możemy spotkać różnego rodzaju konserwanty, jak na przykład E251 czyli azotan potasu. W małych ilościach nie jest szkodliwy, ale zbyt duże spożycie może powodować bóle i zawroty głowy, a w skrajnych przypadkach zapalenie nerek. Co ciekawe, substancja nie może być stosowana w produktach dla dzieci poniżej pierwszego roku życia. Duże kontrowersje wzbudza także smak takich wyrobów. Dla jednych taki ser jest niesmaczny, bo według nich smakuje jak zjełczały olej. Wielu osobom nie odpowiada jego mocno kwaskowaty smak oraz fakt, że ciągnie się i rwie przy krojeniu. Znajdą się też tacy, którzy lubią jeść tego rodzaju produkty, twierdząc, że są tak samo smaczne jak dojrzewający ser.
Tekst: Katarzyna Augustyniak
