Likier Cassis

Przygotowanie

1. 

   Czarne porzeczki opłucz, osącz, oczyść z szypułek, łodyżek, liści i innych paprochów. Włóż do dużego słoja i w miarę dokładnie rozgnieć owoce.

   
2. 

   Możesz też najpierw je rozgnieść, a dopiero potem włożyć do słoja.

   
3. 

   Zasyp porzeczki cukrem, zakręć słoik i pozostaw za kilka dni, aż owoce puszczą sok, a większość cukru się rozpuści. Dla przyspieszenia procesu potrząśnij słojem kilka razy dziennie.

   
4. 

   Teraz do słoja z porzeczkami i cukrem dodaj 500 ml spirytusu 95-96%. Ponownie zamknij słoik i odstaw go na minimum 2 tygodnie. Nie zaszkodzi czasem wstrząsnąć nastawem.

   
5. 

   Po upływie 2 tygodni zlej nalew do innego słoja (zakręć szczelnie, by nie ulatniał się alkohol, nie zapomnij opisać słoika). Pozostałe w słoju porzeczki zalej wódką (500 ml), zamknij i odstaw na 4 tygodnie. Po tym czasie zlej drugi nalew. Możesz dokładnie odcisnąć owoce, by uzyskać jak najwięcej płynu, a porzeczki wyrzucić. Możesz też tylko z grubsza odcedzić płyn na sicie, a pozostałe owoce przesmażyć z dodatkiem niewielkiej ilości cukru. Uzyskasz coś w rodzaju lekko alkoholowej marmolady idealnej do przekładania tortu. Ale to dygresja.

   
6. 

   Na koniec połącz oba nalewy, rozlej wstępnie do przejrzystych butelek. Gdy trunek się sklaruje, zlej delikatnie rurką znad osadu już do butelek, w których zamierzasz przechowywać gotowy likier Cassis. Osad warto przefiltrować do osobnej butelki, bo rzadko bywa całkiem klarowny. Wszystkie butelki odstaw na przynajmniej 6 miesięcy do dojrzewania.
   

   
7. 

   Gotowy, dojrzały likier porzeczkowy można pić wprost z małego kieliszka. Jednak Francuzi rzadko spożywają go w ten prosty sposób. We Francji tradycyjnie nie pije się go w stanie czystym.

   
8. 

   Jest raczej podstawą licznych koktajli i aperitifów, z których część nazywanych jest “kir”. Ale o tym napiszę już w innym czasie, zapewne zimą – gdy dojrzeje robiony latem likier Cassis.